PADRE JAREK

Życie Tarazjusza opisał diakon Ignacy, późniejszy metropolita Nicei. Tarazjusz urodził się w Konstantynopolu, w rodzinie patrycjuszowskiej. Ignacy nie podaje daty jego urodzenia. Przypuszcza się, że było to około roku 730. Ojciec Tarazjusza zajmował wysokie stanowisko urzędnicze na dworze cesarskim. Syn poszedł w ślady ojca i został niebawem kanclerzem cesarskim. Jego współpracownikami w kancelarii cesarskiej byli święci: Michał, późniejszy metropolita Synnady, i Teofil, późniejszy metropolita Nicei.
Tarazjusz musiał być bardzo mile widziany na dworze cesarskim, skoro został mianowany patriarchą Konstantynopola. Ponieważ był człowiekiem zupełnie świeckim, udzielono mu naraz wszystkich święceń 25 grudnia 784 roku. Papież Hadrian I wyraził zgodę na udzielenie dyspensy.
Zasługą nowego patriarchy było zwołanie i zorganizowanie w Nicei soboru powszechnego w roku 786, na którym uchwalono dekrety przeciwko obrazoburcom (ikonoklastom).
Tarazjusz wyróżniał się miłosierdziem i troską o ubogich, dla których ufundował wiele dzieł i instytucji dobroczynnych. Sam surowy dla siebie, wymagał wiele również od duchowieństwa: czystości obyczajów, skromności w strojach i ducha umartwienia. Popierał klasztory (wspierał już istniejące i otwierał nowe). Widział w nich siłę moralną Kościoła.
Zmarł 18 lutego 806 roku. Jego śmiertelne szczątki złożono w kościele “Wszystkich Męczenników” nad Bosforem, przy klasztorze, który założył. W roku 813 cesarz Michał Rangabe wspaniale przyozdobił grób św. Tarazjusza.

Źródło:brewiarz.pl