PADRE JAREK

Wczorajsza Niedziela Palmowa była wielkim świętem, które przyciągało ludzi. Nawet wielu z tych, którzy zwykle w niedzielę nie chodzą do kościoła, przyszło z dziećmi, ponieważ chciało przynieść palmę. Ludzie czasami nawet nie wiedzą, jakie ma ona znaczenie. Tak pielęgnują ten zwyczaj, że palma ma dla nich formę sacrum. Zaczynają już sobie składać życzenia w Niedzielę Palmową. Jeszcze co prawda nie mówią: życzę ci pięknej palmy, ale wczoraj po raz pierwszy ktoś napisał do mnie życzenia „Z okazji Niedzieli Palmowej życzę księdzu świętej palmy…”
Tradycję należy podtrzymywać, jest ona piękna, nie może jednak przekraczać pewnych barier.
Pan Jezus nie wjeżdżał przecież do Jerozolimy na słoniu czy też innym zwierzęciu. No, jeszcze można się zgodzić, że osiołek, to taki mały koń… Dlatego jestem skłonny zrozumieć biskupa Leona Dubrawskiego, ordynariusza w Kamieńcu Podolskim, prywatnie mojego przyjaciela, znamy się bowiem od wielu lat. Przeszła tam wczoraj przepiękna procesja Niedzieli Palmowej, na koniu wjeżdżał Pan Jezus, również i pasterz tamtej diecezji dosiadł konia. Oczywiście biskup Dubrawski nie jechał konno cały czas, był też moment poświęcenia palm i etap procesji przebył pieszo. Jednak widziałem wczoraj wiele relacji z różnych stron świata – pochód z Jezusem z Niedzieli Palmowej na Ukrainie był piękny i wyjątkowy.

Niech Wielki Tydzień będzie czasem refleksji również nad istotą wczorajszego dnia: czy Jezusa tylko witano, czy również Go przyjęto w Jerozolimie? Za kilka dni okaże się, że tak naprawdę Go nie przyjęto, lecz odrzucono. Fałszywa twarz ludzi stojących w jerozolimskim tłumie… I spróbuj sobie odpowiedzieć na pytanie: czy ty pozdrawiasz Jezusa i przyjmujesz Go, czy kończy się na pozdrowieniu, krótkim zatrzymaniu i idziesz dalej w swoim życiu?
Na początku Wielkiego Tygodnia życzę wszystkim i sobie, abyśmy w tym czasie otworzyli swe serca na prawdziwe przyjęcie Boga.
ks. Jarek