GOA
W dniach od 5 do 7 kwietnia miałem przyjemność być w Goa, terytorium będącym w przeszłości portugalską kolonią, które dopiero w 1961 r. zostało przyłączone do Indii. Portugalska obecność na tym terenie datuje się od roku 1510, kiedy dotarł tu Afonso de Albuquerque (1453 – 1515) – portugalski żeglarz, odkrywca i zdobywca oraz wicekról Indii. Po stanie Kerala na południu Indii, gdzie chrześcijaństwo datuje się od czasów apostolskich dzięki ewangelizacji św. Tomasza Apostoła, jest to najbardziej katolicka część tego kraju. To co od razu rzuca się w oczy, szczególnie w Old Goa, to obecność przepięknych barokowych świątyń katolickich o imponujących rozmiarach, z bogatym wystrojem wewnętrznym, niejednokrotnie stojących jedna obok drugiej. Na każdym kroku można spotkać przydrożne krzyże i kapliczki. Nawet łodzie rybackie noszą imiona świętych, jak San Antonio czy San Jose. W bazylice Bom Jesus, wzniesionej przez Jezuitów w 1605 r. w Old Goa znajduje się sarkofag z ciałem św. Franciszka Ksawerego, Apostoła Indii. Oczywiście nie brak tutaj i polskich śladów.
Widok na Seminarium Duchowne z kościołem gdzie w ołtarzu jest św. Stanisław
Ołtarz w kościele przy Seminarium w Rachol, gdzie u góry po prawej stronie jest św. Stanisław Kostka
W Patriarszym Seminarium w Rachol, założonym w 1609 roku przez Jezuitów, w kościele seminaryjnym, w głównym ołtarzu po prawej stronie, u góry znajduje się duża figura św. Stanisława Kostki.Na placu przed rezydencją patriarchy Indii Zachodnich, bo taki tytuł nosi arcybiskup Goa i Damão, przy końcu prawego skrzydła budynku wznosi się dwumetrowy pomnik św. Jana Pawła II, bardzo podobny do tego, jaki stoi przed budynkiem Nuncjatury Apostolskiej w New Delhi. W tym pałacu patriarchów goańskich, nasz wielki rodak zatrzymał się w dniach od 5 do 7 lutego 1986, podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Indii. Pamięć tego pobytu wciąż jest żywa w Goa. Naoczni świadkowie tej historycznej wizyty wielkim wzruszeniem pokazywali mi miejsca, gdzie przebywał i przedmioty, których dotykał nasz św. Jan Paweł II.
Św. Jan Paweł II przy prawym skrzydle pałacu Patriarchy
*W samo południe wspiąłem się na wzgórze, gdzie znajduje się malutki kościół poświęcony Matce Bożej Capela Da Nossa Senhora DoMonte, skąd roztacza się niesamowity widok na Stare Goa. Bardziej przypomina fantastyczne obrazy surrealistów, aniżeli rzeczywistość, do której przyzwyczajone jest ludzkie oko (zwłaszcza mieszkańca Europy). Skąpane w słońcu morze zieleni, z którego wyłaniają się potężne sylwetki białych kościołów, przypominają okręty zakotwiczone na zielonym, otwartym morzu. Najbliższa ze świątyń to kościół teatynów pod wezwaniem Świętego Kajetana, którego fasada była wzorowana na Bazylice Świętego Piotra w Rzymie. Dalej widać katedrę Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej, kościół Świętego Franciszka, dawny klasztor Augustianek z kościołem Świętej Moniki i kościół Matki Bożej Różańcowej. Jeśli zejść z góry wgłąb tej zieleni, zdziwieniem odkrywamy, że pod parasolami palm i innych drzew ukrywa się normalne miasto tętniące dynamicznym życiem. Przechadzając się po ulicach Starego Goa można zobaczyć jeszcze inne kościoły, niewidoczne z góry .
A wszystko zaczęło się 25 listopada 1510 roku, w święto św. Katarzyny Aleksandryjskiej, kiedy przybył tutaj Afonso de Albuquerque (1453-1515) – portugalski żeglarz.(…) Goa stała się stolicą portugalskiej kolonii. W latach swojej świetności, przypadających na wiek XVI, miasto liczyło około 200 000 mieszkańców. (…) Powstawały szkoły, drukarnie, biblioteki i szpitale. Kres świetności położyła zaraza w końcu XVII wieku, przyczyniająca się do jego wyludnienia: w 1775 r. miasto, przemianowane na Stare Goa, liczyło tylko ok. 1500 mieszkańców – dziś ma ich około 5000. Pomimo burz dziejowych to, co najcenniejsze, czyli wiara w Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela świata, pozostała w sercach ludzkich i skwapliwie przekazywana jest z pokolenia w pokolenie.
Bazylika Bom Jesus, gdzie pochowany jest św. Franciszek Ksawery
Ks. Henryk Jagodziński
*(więcej na www.wrodzinie.pl)