Patron dnia 8.06 – Święta Jadwiga Królowa Polski

 
 
 

Jadwiga urodziła się 18 lutego 1374 roku, jako trzecia córka króla Węgier i Polski Ludwika Andegaweńskiego. Kiedy skończyła cztery lata, rodzice wybrali jej męża – Wilhelma Habsburga. Dzieci połączono tak zwanym ślubem warunkowym i Jadwiga została wysłana do Wiednia, aby przygotowywać się do roli jaką w przyszłości miała podjąć. Jednak rodzinne plany pokrzyżowała w roku 1382 śmierć króla Ludwika. Węgrzy posadzili na tronie starszą siostrę Jadwigi, Marię, a młodziutką księżniczkę zaprosili na tron Polski.16 października 1384 roku odbyła się koronacja Jadwigi Andegaweńskiej na królową Polski. Miała wtedy dziesięć lat! Miała sporo do udźwignięcia i chociaż była jeszcze dzieckiem, zdawała sobie sprawę, że odtąd losy tego kraju leżą w jej rękach. Dlatego z wielką uwagą słuchała oddanych polskiej sprawie, mądrych i wiernych mężów stanu.Kiedy okazało się, że jedynym wyjściem z trudnej, politycznej sytuacji jest unia polsko-litewska, a tym samym jej ślub z wielkim księciem litewskim Władysławem Jagiełłą,długo modliła się pod krzyżem w wawelskiej katedrze, by podjąć właściwą decyzję. Źródła historyczne podają, że objawił się jej wtedy Chrystus, dzięki czemu zrozumiała, że od jej szczęścia osobistego (małżeństwo z ukochanym Wilhelmem, z którym znała się od lat) ważniejszy jest chrzest Litwy.Ślub Jadwigi Andegaweńskiej z Władysławem Jagiełłą, poprzedzony chrztem księcia odbył się w katedrze na Wawelu 18 lutego 1386 roku, a 4 marca koronowano Jagiełłę na Króla Polski. Jadwiga miała wtedy zaledwie 12 lat, a jej mąż było o 23 lata starszy.Królowa Jadwiga stanęła na czele wojsk i przyczyniła się do ponownego przyłączenia Rusi do Polski. Odegrała ogromna rolę w konflikcie z Krzyżakami, interweniowała w sprawie ich zbrojnych ataków na Litwę, w kwestii przywłaszczenia przez nich dóbr Opolczyka w Ziemi Dobrzyńskiej i na Kujawach, spotkała się osobiście z wielkim mistrzem krzyżackim Konradem de Jungingenem, aby doprowadzić do zakończenia przelewu krwi.Doprowadziła do zgody miedzy Władysławem Jagiełłą, a jego odwiecznym rywalem, Witoldem. Wszystkie sporne i trudne kwestie dotyczące spraw społeczno-politycznych, jak również zatargów miedzy dynastiami, były rozwiązywane z udziałem królowej, która dzięki swej łagodności i mądrości, potrafiła znaleźć wyjście z każdej sytuacji.Ponadto Jadwiga zajęła się odnowieniem Akademii Krakowskiej, na którą przeznaczyła wszystkie swoje klejnoty i ufundowała wiele kościołów.Po kilku latach małżeństwa Jadwiga urodziła upragnionego syna. Radość, jaka zagościła w ich domu z długo oczekiwanego dziedzica niestety nie trwała długo. W roku 1399 Królowa urodziła drugie dziecko, córeczkę Elżbietę, która zmarła trzy tygodnie po narodzinach.Kilka dni później, 17 lipca odeszła również ukochana przez wszystkich Królowa, pogrążając cały kraj w żałobie. Pochowano ją w katedrze na Wawelu, a poddani zaczęli pielgrzymować do miejsca jej pochówku, by oddawać jej cześć i prosić o orędownictwo, dając tym samym dowód jej świętości.Ze względów historyczno-rodzinnych, proces beatyfikacyjny Jadwigi rozpoczął się dopiero w XX wieku, dzięki staraniom kard. Adama Sapiehy, a później Karola Wojtyły. Jan Paweł II osobiście ogłosił Jadwigę Królową świętą, podczas uroczystej mszy świętej na krakowskich błoniach 8 czerwca 1997 roku.

Patronka:
Polaków i apostołka Litwy

Ikonografia:
Św. Jadwiga najczęściej jest przedstawiana jako młoda królowa, w koronie z lilii andegaweńskich na rozpuszczonych włosach, z insygniami władzy (berłem i jabłkiem), często także z herbami Polski i Litwy

Ewa Mojeścik

Leave a reply

Your email address will not be published.