PADRE JAREK

Joanna urodziła się 27 listopada 1765 r. w Sancey-le-Long (Francja) jako piąte z ośmiorga dzieci skromnego rolnika. Do szkoły uczęszczała zaledwie przez parę miesięcy. W 1781 r. objęła po zmarłej matce rolę gospodyni. Tęskniła jednak za życiem zakonnym. Po przezwyciężeniu oporów, jakie stawiała rodzina, w 1787 r. rozpoczęła je u szarytek w Paryżu.
W 1792 r. odmówiła złożenia przysięgi konstytucyjnej; została z tego powodu brutalnie pobita. W rok później, ciężko chora, przyjęła już ostatnie sakramenty, ale nagle ozdrowiała. Gdy władze zniosły jej zgromadzenie, udała się do Doubs. Na jesieni 1794 r. objęła zadanie pielęgniarki i nauczycielki w Sancey. W rok później schroniła się na terenie Szwajcarii, potem przebywała krótko w Bawarii i Austrii. Pod koniec 1797 r. na nowo otworzyła szkołę w Sancey. Potem znowu musiała się ukrywać. W kwietniu 1799 r. otworzyła szkołę w Besançon. Z czasem dołączyły tu do niej pierwsze towarzyszki dzieła. Razem z nimi angażowała się w posługę wobec dzieci, chorych i ubogich. W 1802 r. usunęła się do Dôle (w Jurze), aby zredagować dla powstającego zgromadzenia regułę zakonną.
W 1810 r. udała się do Neapolu. W dziesięć lat później otrzymała dla swego instytutu aprobatę papieską. Arcybiskup Besançon nie uznał jednak tej decyzji, wobec czego znów musiała udać się do Neapolu. Zmarła tam 24 sierpnia 1826 r. Beatyfikował ją w 1926 r. Pius XI. Ten sam papież kanonizował ją w 1934 r.

Źródło:brewiarz.pl