PADRE JAREK

Święty kapłan i założyciel zakonu, urodził się 13 października 1563 r. w Villa Santa Maria w Królestwie Neapolitańskim.Przyszedł na świat w arystokratycznej rodzinie Caracciolich i na chrzcie otrzymał imię Askaniusz.Rodzicom zależało, by oprócz nazwiska, dobrych obyczajów i majątku ich syn odziedziczył także dobra duchowe, dlatego dbali o jego formację umysłową i religijną. Jego matka była spokrewniona ze św. Tomaszem z Akwinu.Gdy miał dwadzieścia dwa lata ciężko zachorował, na chorobę skóry bardzo podobną do trądu,która okazała się dopustem Bożym i stopniem do świętości. Złożył wtedy ślub, że jeśli odzyska zdrowie, to resztę swojego życia poświęci na służbę Panu Bogu i bliźnim.Gdy cudem wyzdrowiał, rozdał swój majątek ubogim i udał się w 1585 roku na studia teologiczne do Neapolu. Po dwóch latach studiów przeplatanych modlitwą; uczynkami pokutnymi i charytatywnymi, w roku 1581 otrzymał święcenia kapłańskie i wstąpił do bractwa kapłanów Białe Szaty Sprawiedliwości (Bianchi della Giustizia), które sprawowało opiekę nad więźniami i galernikami, przygotowując ich do dobrej śmierci. Ponieważ kaplica stowarzyszenia znajdowała się w pobliżu szpitala dla nieuleczalnie chorych. Askaniusz dzieląc pomiędzy te instytucje swoje zajęcia, jako młody kapłan z wolna pozyskał dla swojej apostolskiej pracy podobnie gorliwych kapłanów.W tym samym czasie Jan Augustyn Adorno próbował założyć nowe zgromadzenie zakonne i w tym celu napisał list do niejakiego Ascanio Caracciolo, prosząc o wsparcie,ale chodziło mu o dalekiego krewnego.List przez pomyłkę został dostarczony Askaniuszowi, który odebrał to jako znak od Pana Boga i przekonał ks. Adorno do przyjęcia jego pomocy.  Obaj duchowni odbyli czterdziestodniowe rekolekcje w Camaldoli w klasztorze kamedułów niedaleko Neapolu które były wypełnione postem i usilną modlitwą o światło Ducha Świętego dla skonkretyzowania swego dzieła. W czasie rekolekcji  opracowali regułę: do ślubów ubóstwa, czystości, posłuszeństwa i nie przyjmowania żadnych godności kościelnych pozazakonnych i nie staranie się o nie w zakonie. Sykstus V zatwierdził w 1588 r. regułę i powstał nowy zakon Kanoników Regularnych Mniejszych, opiekujący się biednymi, chorymi i więźniami, o podwójnym charakterze, kontemplacyjnym i bezpośredniej działalności. Askaniusz, w 1589 r., złożył śluby i przyjął nowe imię zakonne – Franciszek na cześć św. Franciszka z Asyżu. Pierwsza placówka powstała w Neapolu, przy parafialnym kościele Miłosierdzia. W roku 1591 otrzymał święty zaproszenie do objęcia rektoratu nad kościołem Matki Bożej Większej w Neapolu. W roku 1594 powstaje pierwszy dom zakonu w Hiszpanii, w roku 1598 w Rzymie.
Na własną prośbę święty został zwolniony z obowiązków przełożonego generalnego. Piastował urzędy niższe: mistrza nowicjatu i przełożonego domu w Neapolu, potem wikariusza generalnego zakonu. Zmarł w drodze do Loreto, gdzie chciał odbyć pielgrzymkę do sanktuarium Matki Bożej, 4 czerwca 1608 roku.Ciało świętego zostało przeniesione do kościoła Matki Bożej Większej w Neapo­lu. W czasie pogrzebu wydarzył się cud uzdrowienia pewnego czło­wieka ze śmiertelnej choroby. Do katalogu świętych wpisał go uroczyście papież Pius VII w roku 1807.Dzisiaj zakon Kleryków Regularnych Mniejszych liczy zaledwie 39 członków i 8 domów. W Polsce nigdy nie miał swoich przedstawicieli. Święty wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Eucharystii. Popierał ze wszystkich sił a także sam wprowadzał, gdzie tylko mógł, uroczyste wystawienia Najświętszego Sakramentu., adoracje i procesje. Siły swoje strawił przedwcześnie jako niezmordowany kaznodzieja, misjonarz ludowy i rekolekcjonista. Pożegnał ziemię, mając 45 lat.

Patron:
Neapolu (od 1838), włoskich kucharzy (od 1996), trędowatych i chromych.Ikonografia:
Przedstawiany w habicie, często w czasie adoracji. Jego atrybutem jest: lilia, księga, monstrancja,strzały

4.06.2016

Ewa Mojeścik