Święty Pompiliusz Maria Pirrotti, prezbiter
Dominik Pirrotti, wł. Domenico Michele Giovan Battista Pirrotti w zakonie Pompiliusz od św. Mikołaja, urodził się w Montecalvo, w diecezji Benevento (ok. 50 km na północny wschód od Neapolu) w 1710 roku. Kształcił się w domu rodzinnym pod kierunkiem ojca, adwokata z zawodu, z zamiłowania literata. W szesnastym roku życia uciekł potajemnie z domu i wstąpił do pijarów w Benevento. W dwudziestym czwartym roku życia po otrzymaniu święceń kapłańskich, został nauczycielem w szkołach pijarskich. Pod urokiem szerzącego się wówczas w całej Europie nabożeństwa do Serca Bożego (NB. W Warszawie u ojców. pijarów publiczne nabożeństwa i arcybractwo zapoczątkowano w 1705 roku) został misjonarzem Bożego Serca, szczególnie w dwóch prowincjach, etruskiej i rzymskiej, doznając wiele upokorzeń i prześladowań, był bowiem jednym z pierwszych w Italii apostołów tego nabożeństwa. Aby uczcić Serce Jezusa założył bractwo Najświętszego Serca Jezusa. Ułożył również nowennę, która jeśli nie jest pierwszą, to na pewno jedną z pierwszych we Włoszech i na świecie. Gdy ją pisał, szatan chciał mu przeszkodzić w tym zajęciu. Akta procesu stwierdzają: “Nakłoniony do pisania tej nowenny usiadł przy stole w pokoju domu. Ten stół, chociaż duży i nadzwyczaj ciężki, i dający się poruszyć tylko przez kilku silnych mężczyzn, gdy O. Pompiliusz przy nim pisal, drżał często, a stojący obok słyszeli słlowa Sługi Bożego: Odejdę, dzika bestio, odejdę”. Nowenna szybko się rozpowszechniła, z czego O. Pompiliusz bardzo się cieszył, ponieważ jego żywym pragnieniem było, żeby wszystkie dusze zostały przyciągnięte nieodwołalnie do Bożego Serca. Św. Pompiliusz łączył nabożeństwo do Serca Bożego z nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i do Męki Pańskiej . W jego uwagach, notatkach, rozważaniach i listach łączy się to w jeden bukiet aktów miłości Bożej. Był w pewnym okresie rektorem domu w Campi Salentina ( miasto to znajduje się na południu Italii “obcas buta” półwyspu włoskiego) i asystentem prowincjalnym dawnej prowincji Apulii.Modlił się za dusze w czyśćcu cierpiące oraz był wielkim czcicielem Maryi, nazywając Ją “Bella Mamma”.Był także gorliwym spowiednikiem nazywanym “niewolnikiem konfesjonału”. W 1754 roku założył Zgromadzenie Miłosierdzia Bożego, z siedzibą Caravaggio. Zmarł w Campi Salentina, ubogo, na rogoży, przepowiedziawszy przełożonemu i magistrowi nowicjatu swoją śmierć, po przyjściu na klęcząco Sakramentów świętych. Pochowano go w 24 godziny po śmierci, w obawie incydentów przy wielkim napływie ludności okolicznych osad, na wiadomość o jego śmierci, uchodził bowiem za świętego. Tak notuje nekrolog, zredagowany po jego śmierci i rozesłany po wszystkich prowincjach. Zmarł w Campi 15 lipca 1766, przeżywszy lat 56, w zakonie 40. Podkreśla się jego ducha apostolskiego, ofiarność i cierpliwość w pracy misjonarskiej, obserwancję (przestrzeganie) reguł zakonnych i skrajne ubóstwo: w celi stolik, stołek, rogoża zamiast łóżka i nic więcej. Sprawę jego beatyfikacji wniesiono do Kongregacji Obrzędów za Grzegorza XVI w 1839 roku; dekret heroiczności cnót wydano za Leona XIII w 1878 roku, dekret beatyfikacyjny za tegoż papieża w roku 1890. Pompiliusz Pirrotti, został ogłoszony świętym za Piusa XI w 1934 roku. Uroczystość kanonizacyjna w Bazylice św. Piotra odbyła się dnia 19 marca tegoż roku, z udziałem pijarów z konwiktorami z Polski. Liturgiczne wspomnienie św. Pompiliusza przypada w dniu 15 lipca; bardzo uroczyście jest obchodzone i przeżywane w Campi Salentina (Lecce).
15.07.16
Ewa Mojeścik