U św. Rafki (23.09.2018)

 
 
 

Ostatnim miejscem, które pielgrzymi odwiedzili w sobotę był klasztor, w którym przebywała św. Rafka. (Rebeka) Wspólnie modlono się przy grobie maronickiej libańskiej mniszki, żyła w latach 1832-1914. Była jedynym dzieckiem Murada Sabera al-Choboq al Rayes i Rafki Gemayel. Rodzice uczyli ją miłości do Boga i modlitwy. Matka zmarła, gdy dziewczynka miała 7 lat. W roku 1843 ojciec ze względu na kłopoty finansowe oddał ją na służbę do Damaszku, Gdy stamtąd wróciła po 4 latach, rodzina chciała ją wydać za mąż, ale piękna dziewczyna odkryła w sobie powołanie do życia zakonnego i wstąpiła do zgromadzenie sióstr Córek Maryi. Ojciec próbował ją stamtąd zabrać, ale odmówiła. Została mniszką i modliła się do Jezusa, by zesłał na nią cierpienia, chcąc stać się częścią Jego zbawczej męki. I tak się stało. Najpierw straciła wzrok, potem została sparaliżowana, miałą też stygmat na ramieniu od dźwigania krzyża. Jedyną rzeczą, o którą prosiła Jezusa była ta, by na godzinę przywrócił jej wzrok, by przed śmiercią mogła zobaczyć siostry, które się nią opiekowały. Jezus spełnił jej prośbę. W 1985 roku Jan Paweł II beatyfikował Rafkę, a w roku 2000 ogłosił ją świętą.

Leave a reply

Your email address will not be published.